301. انسان، زمانی به کمال می‌رسد که همچون زمين نسبت به آب سه چهارم عقلش عشق باشد.

302. جلوه‌های زیبا، مظاهر عشق و جلوه‌های زشت، مظاهر نفس می‌باشند.

303. دل انسان کامل همانند بوستان بي‌منتهايی است که میلیارد‌ها انسان را در گوشه‌ای از آن جای می‌دهد.

304. موسای کلیم(ع) در مقابل خضر نبی(ع) همچون زمین خشكی است در مقابل چشمه‌ای جوشان.

305. دل، به منزله زمین خشکی است که بذر آن نیازمند كوثر باشد.

306. انسان کامل همچون پزشکی است که در بیمارستان، بیماران خود را از جذامیان جدا می‌كند.

307. عقل بی‌عشق، زمینی است که ثمراتش جمادات است و عقل با عشق، زمینی است که ثمراتش گلستان می‌باشد.

308. کمال زمین به واسطه نور خورشید و آب، و کمال انسان به واسطه نور خدا و کوثر می‌باشد.

309. حیات كافران در حريم شيطان، و حیات مؤمنان در حریم رحمان می‌باشد.

310. از دام شیادان كاخ‌‌ها به کمند صیادان كوخ‌ها پناهنده شویم.

311. آدمیان همچون صید در دام شیادان و كمند صیادان قرار گرفته‌اند.

312. خائن‌ترین مردم، سارقان ناموس‌اند و خائن‌ترین سارقان ناموس، سارقان عرفان می‌باشند.

313. زمین در هر چند هزار سال، دو بار پاک می‌شود: بار اول در آب و بار دوم در آتش پاك می‌شود.

314. نشان ابلیس در دل، تنفر به انسان كامل و تكذيب عرفان او می‌باشد.

315. فرموده: «تنزّل الملائکة و الرّوح»، نفرموده: «تنزّل الجن و الانس». دو گروه را برای هدایت دو گروه نازل کرده: گروه نور را برای هدایت گروه آتش، و گروه روح را برای هدایت گروه گِل.

316. یکی از بزرگ‌ترین الطاف الهی، چهره‌های آدميان است كه با چهره‌های اولیای الهی یکسان می‌باشد.

317. چهره‌های گوناگون مردم پوشیده است؛ در حالی که راه‌هاي گوناگون آنان آشکار می‌باشد.

318. مردم در آفتاب دنیا همچون پرندگان، پوشیده و در مهتاب آخرت همانند خفاشان، برهنه می‌باشند.

319. خدا شرم دارد با وجود رسولانش، چهره‌های واقعی آدمیان را نمایان گرداند.

320. از رحمانيت خدا است که در ظاهر، چهره‌های مردم را در دنیا همچون چهره‌های اولیای خود خلق نموده.

321. از الطاف خدا است که در دنيا چهره‌های مرفهان بی‌درد را زیباتر از چهره‌های محرومان دردمند قرار داده.

322. زیارت اولیای الهی باعث می‌شود که مردم از ارادت به جلوه‌های دنیایی دوری كنند.

323. کوه طور تجلی‌گاه شعله، و کوه حرا تجلی‌گاه نور برای رؤیت موسی کلیم‌الله(ع) و محمد رسول‌الله(ص) می‌باشد.

324. گناه، مانند چرک است که در چشمه‌سار اوليای الهی با کوثر عشق، پاکیزه می‌گردد.

325. همان‌گونه که در شب هیچ ستاره‌ای نمایان‌تر از ماه نیست، در روز هم هیچ انسانی آشکار‌تر از انسان كامل نمی‌باشد.

326. عشق، حقیقت عظیمی است که هر کس بدان دست یابد، به جمال رحمانی، منور و به وجه رحيمی، مطهر و بر عرش الهی، مستقر می‌گردد.

327. کمال گازهای سماوی، خورشید؛ کمال خورشید، شعله؛ کمال شعله، نور؛ کمال نور، آب؛ کمال آب، نباتات؛ کمال نباتات، حیوانات؛ کمال حیوانات، آدمیان؛ کمال آدمیان، ملائكه و كمال ملائكه، روح‌القدس می‌باشد.

328. ابلیس و آدم(ع)، لازم و ملزوم یکدیگرند؛ همچنان‌که آتش و گِل، لازم و ملزوم یکدیگر می‌باشند.

329. تخطی ابلیس به جهت آدم(ع) و تخطی آدم(ع) به موجب ابلیس باعث گردید که آن‌ها پس از هبوط از بهشت، در کشاکش یکدیگر به صعود و سقوط برسند.

330. ذریه آدم(ع) و ابلیس در زمین، دو جلوه متضادند که در عین قهر و صلح، نیازمند یکدیگر می‌باشند.

331. ابرار، سخنوران جنات‌اند؛ همچنان‌كه بلبلان نغمه‌سرای بوستان می‌باشند.

332. عاشق نسبت به معشوق همانند پروانه نسبت به گل است كه با سماعش زیبايی را می‌یابد.

333. علت بدخُلقی در پیری، عادت بدگویی در جوانی است.

334. کلید قفل درهای حقايق، عشق به جمال انسان کامل است.

335. ارزشمند‌ترین چیز برای دنيا و آخرت، عشق است.

336. نظر به جمال اولیای الهی، بارش عشق است بر سرزمین دل و ظهور سبزه‌زاری است همچون سبزه‌زار روح و رياحين.

337. نهایت عشق، فنا است و اوج فنا، بقا می‌باشد.

338. عشق، جرقه معرفت است برای راهیابی به جمال بی‌نهایت.

339. توسط عشق، رویندگی و به واسطه علم، جویندگی می‌باشد.

340. خلوتی آسمان‌، برای عشق است و شلوغی زمين، براي عقل می‌باشد.

341. هر کس لباس عشق بر تن کرد، بر کرسی عرش مَحرم گشت و هر کس که لباس عقل بر تن کرد، بر کرسی فرش مَحرم گشت.

342. اگر انرژی‌های جنسی مهار شود، به انرژی‌های روحی تبديل می‌شود و اگر انرژی‌های روحی مهار شود، به انرژی‌های نوری مبدل می‌گردد.

343. اگر جوانان آرزو‌های زیادی برای آینده خود دارند، پیران نيز آرزوهای زیادتری برای آینده خود دارند.

344. اگر گِل انسان با حرارت شعله عشق گداخته گردد، از آن طلایی به وجود می‌آید که توسط زرگر به جواهری زیبا مبدل می‌گردد.

345. وحی خداوند بر موسی کلیم‌الله(ع) از طریق آتش، و بر محمد رسول‌الله(ص) از طریق نور نازل گردید.

346. هیچ ریاضتی برای تهذیب نفس بالاتر از صبر در برابر بدخُلقی زن نمی‌باشد.

347. از دیار بیگانگان چشم و گوش بسته آمدیم تا به دیار آشنایان چشم و گوش باز برویم.

348. جايي که در آن محبت نباشد، غضب می‌باشد و جايی که در آن غضب نباشد، محبت می‌باشد.

349. سیر عقل با دو پا در مُلک به طرف کثرت، و سیر عشق با دو بال در ملکوت به سوی وحدت می‌باشد.

350. همان‌گونه که ذرات نور از خورشید شفاف‌ترند، قطرات باران نيز از دریا زلال‌تر می‌باشند.