51. برای لقای معبود، عاقلان وضوی عقل، عاشقان وضوی عشق، و فانيان وضوی فنا می‌گيرند.
52. مؤمنان ابرار، همچون ابرهای بهاری می‌بارند و همچون ستارگان درخشنده می‌تابند.
53. طراوت بهشت در وجه ابرار، و حلاوت بهشت در وجه مقربان است.
54. در وجود ما، بذر حقايق است كه با کوثر بی‌رنگ عشق می‌توانیم رؤیت کننده تجلیات خوشرنگ آن باشیم.
55. از نادانی است که آدمی قبل از شعله عشق، دَم از نور عقل بزند.
56. بقره بلندترین سوره قرآن و کوثر کوتاه‌ترین آن می‌باشد. مسلمانان از سوره بقره، و مؤمنان از سوره کوثر بهره‌مند می‌باشند.
57. بوستان توسط صوت بلبلان و زيبایی پروانگان، و جنات به واسطه سخن ابرار و جمال مقربان، نیکو و خوشنما می‌باشد.
58. عشق، کیمیایی است که اگر حقیقتش آشکار گردد، مرگ را به نیستی کشانده و همچون روحی پاینده برقرار می‌ماند.
59. عشق، حقیقتی است آسمانی که توسط رؤیا یک‌هزارم آن، و در حال فنا یک‌صدم آن، و در حال بقا صد در صد آن نمایان می‌گردد.
60. عشق از عالم شهود تا عوالم غیب، مکان‌های گوناگونی دارد که هر مکانی از آن همچون لایه‌های پیاز می‌باشد.
61. گفتار اولیای الهی موجب هدایت و جمال آنان موجب محبت می‌باشد.
62. حقیقت عشق با بیرون آمدن جان از تن نمایان می‌شود؛ همچنان‌که ساقه گُل با بیرون آمدن از هسته آشکار می‌گردد.
63. عشق همچون خورشید فروزنده و قمر تابنده‌ای است که لطایف هستی را با تمام حقایقش به جزر و مد می‌کشاند.
64. چراغ عقل آدميان تنها توسط عشق روشن می‌گردد.
65. دنیا، دبیرستان علم و هنرستان عمل است. کثیری توسط علم، عالم به گفتارند و قلیلی به واسطه عمل، عامل به كردارند.
66. نور، روح، عقل و نفس، جمله بذر کمالات عشق است برای رسيدن به جمال جمیل بی‌منتها.
67. دنیا شب، و آخرت روز است. چنانچه کسی در شب بیدار باشد، قیامتش برپا می‌گردد.
68. تضادها عامل کمال است؛ روز توسط شب، زندگی توسط مرگ، و شادی توسط غم به کمال می‌رسد.
69. دین، جاذبه و دافعه است. در رسالت انبیا، جاذبه و در ولایت اولیا، دافعه می‌باشد.
70. آرزوها در دل پنهان است. با کلید عشق قفل آرزوها گشوده می‌شود.
71. انسان بر سر دو راهی آسمان و زمين قرار دارد: راه صعود و راه سقوط. راه صعود به راه‌های وحدت، و راه سقوط به راه‌های کثرت منجر می‌گردد.
72. مردان و زنان توسط یکدیگر انرژی‌هایی تولید می‌کنند که اگر مهارش کنند، تبدیل به نوری می‌شود در قالب روح، و روحی می‌شود در قالب جسم، و جسمی می‌شود دارای دَمی عظیم.
73. غیرت عاقل، حفظ ناموس و غیرت عاشق، حفظ معشوق می‌باشد.
74. علوم ظاهری و باطنی به دو راهی نفس و عقل ختم می‌شود: راه نفس برای سلامتی و زیبایی جسم، و راه عقل برای سلامتی و زیبایی روح می‌باشد.
75. کمال عقل با عصای برهان، و کمال عشق با جمال قرآن ميسر می‌باشد.
76. عشق، هدیه گرانبهایی است که خداوند رحمان به عنوان عیدی به مخلَصان درگاهش عنایت کرده.
77. عشق، ابر پُر باری است که اگر بر زمین نمی‌بارید، علم و معرفت در امور دنیا و آخرت به وجود نمی‌آمد.
78. لذت عشق به عطا، و لذت عقل به متاع می‌باشد.
79. هیچ ستمگری ستم کننده‌تر از نفس، هیچ خدمتگری خدمت کننده‌تر از عقل، و هیچ زینتگری زینت کننده‌تر از عشق نمی‌باشد.
80. همان‌گونه که گُل به زیبایی‌اش گُل می‌باشد، عشق هم به لذتش عشق می‌باشد.
81. دنیا برای محرومان، سرای نیش است و آخرت برای آنان سرای نوش می‌باشد.
82. دنیا نیش است و آخرت نوش. تا نیش دنیا نباشد، نوش آخرت نمی‌باشد.
83. اولیای الهی همچون ستارگان درخشنده، نمایانگر رنگ‌ها و افشاگر ننگ‌ها می‌باشند.
84. انسان، فرشته مقربی است که از ملکوت آسمان به زمین مُلک هبوط کرده. چنانچه بر پا قرار گیرد، سرافراز و اگر بر سر افتد، سرافکنده می‌گردد.
85. دنیا آمیخته است به غم‌ها و شادی‌ها. چنانچه با حرص و ولع به سمت شادی‌ها بروی، از تو گریزان و اگر با محبت از آن بگذری، به طرف تو شتابان می‌باشد.
86. دنیا گردباد مهیبی است که صابران همچون کوهی استوار در برابر صدماتش می‌ایستند.
87. همان‌گونه که دهان نوزادان در رحم‌ها بسته و در دنیا باز است، کام اولیا هم در دنیا بسته و در آخرت باز می‌باشد.
88. منازل مُلک و ملکوت با دو بال عقل و عشق در شریعت الهی و معرفت رحمانی طی می‌شود.
89. محرومانِ دنیا مقبولان آخرت، و محرومانِ آخرت مقبولان دنیا می‌باشند.
90. دنیا سرای شگفت‌انگیزی است که قبرستان گذشتگان، نمایشگاهی عبرت‌آموز برای آیندگان می‌باشد.
91. شریعت بذر معرفت، و معرفت بذر حقیقت است که توسط کوثر عرش به ثمر می‌رسند.
92. یغماگران دنیا آدمیان را همچون کالایی به تاراج می‌برند؛ مگر آنان كه توسط فرزانگان ربانی از چنگ آن‌ها رهيده‌اند.
93. ملکوتیان و مُلکیان دو گروه متضادند که در کشاکش يكديگر عده قلیلی را با سیمای رحمانی و عده کثیری را به صورت شیطانی به سمت نور و ظلمت می‌برند.
94. تفکر در اسرار قرآن، همانند تفكر در ژرفای دریا است.
95. عشق همانند قطرات بارانی است که اگر از آسمان عقل بر زمین نفس ببارد، بهشت نعیمش آشکار می‌گردد.
96. همان‌گونه که زمین برای رسیدن به کمال نیازمند آفتاب و آب است، انسان هم برای رسیدن به کمال نیازمند عقل و عشق می‌باشد.
97. عشق، برطرف کننده حجاب بین ناسوت و لاهوت، و خورشیدی است که نورش روشن کننده آسمان و زمین می‌باشد.
98. دنیا مکتب تعلیم و تربیت عبادالله، و محضر تفسير و تشخیص عبادالرحمن می‌باشد.
99. چنانچه آدمیان به چراغ عقل مزین شوند، به نور عشق منور می‌گردند.
100. علم، همچون نوری است بر چهره عالِم که با مشاهده در آیینه جمالِ عارف، نقایصش آشکار می‌گردد.
