ششمين وادی سلوك إلی الله، عالم نورانی، وجه جميل فرشتۀ عشق است كه راهیان صراط جمال، بدين عالم راه نمی‌يابند، مگر در عالم روحانی، جواز رهايی از هر گونه شرکی را از دستان ربوبی انسان كامل برگرفته، و شايستۀ دیدار وجه ربوبی در جنت نعیم شده باشند؛ چرا که راهیان طريق حق در عالم ملكوت به دلیل عشق و فنای خالصانه در محضر ولیّ کامل، به روح منور قدسی دست یافته، به عالم نورانی تجلیگاه علم و بقا و جایگاهی بس نیک است، تعالی می‌یابند.[1] و اين‌گونه، رهرو صراط جمال…
عالم هفتم عبارت است از سلطه بر معدن عظمت لاهوتی و گنجینۀ فیوضات الهی که همان حقیقت عرش رحمانی می‌باشد و به بیان روایت «عارف … گنجینه اسرار و معدن انوار الهی می‌باشد»[1] در وجود انسان کامل به ظهور رسیده و با اراده ربوبی او سالکان طریق کمال در هر یک از مراتب پایین‌تر به میزان ظرفیت وجودی‌شان از این معدن رحمانی و سرچشمه فیاض الهی بهره‌مند می‌شوند.[2] و این‌گونه، وجود مقدس انسان کامل به سبب سلطه بر عرش رحمانی یعنی مالکیت بر علم، قدرت و هر چیز ظاهری و…
خلقت نور ذات اقدس الهی که پیش از آفرینش جهان مُلک، به صراحت قدسی «کنْتُ کنْزاً مَخْفِیاً»[1] نقاب غیب بر چهره داشت و حقایق جلال رحمانی و لطایف جمال رحیمی‌اش، پرده‌نشین محرم‌سرای ازلی بود، به بیان «فَأَحْبَبْتُ أَنْ أُعْرَفَ»[2] شراره‌‌‌های عشق و حب ذاتی‌اش از سراپرده غیب برآمد تا به دلالت «فَخَلَقْتُ الْخَلْقَ لِکی أُعْرَفَ»[3] جلال و جمال خویش را در مرآتی تمام‌نما به نظاره بنشیند که تلألؤ حسن او روشنایی‌بخش وجود، و حریم ذات پاکش، یگانه امین گنجینه اسرار غیب و شهود باشد. از این‌رو، اراده لایزال احدی در…
نقطه دایره توحید و ساقی کوثر تجرید، علی(ع) فرمود: «أنَا صِراطُ الله المُسْتَقیم وَ عُرْوَتُهُ الْوُثْقَی الَّتی لاَ انْفِصامَ لَها؛[1] منم صراط مستقیم حق و دستگیره محکم او که هیچ جدایی برای آن نیست.» رسول ختمی مرتبت(ص) که قافله سالار سلسله انبیـا بر صراط مستقیم بود، بهترین و والاترین کسی است که عارفانه و عاشقانه بر این صراط حنیف راه پیمود: ﴿إِنَّک لَمِنَ الْمُرْسَلینَ * عَلی صِراطٍ مُسْتَقیم﴾؛[2] «همانا ای پیامبر! تو از فرستاده شدگانی که بر صراط مستقیم قرار داری.» و بشریت را به این راه دعوت نمود: ﴿وَ إِنَّک لَتَهْدی اِلی…
منصوره طیبه، فاطمه زکیه(س) یگانه مروارید ظهوریافته از مخزن الأسرار لاهوت و حقیقت ام‌الاسماء بارگاه جبروت و زهره درخشان آسمان ملکوت است که به صراحت قدسی «وَ لَوْلا فاطِمَةُ لَما خَلَقْتُکما»[1] مقصود از آفرینش آفتاب پرفروغ محمدی و مهتاب پرتو افشان علوی می‌باشد و جمال عالم‌افروز رحیمی‌اش شراره شور و عشق را در دل هستی افکنده و چشمه‌سار حیات را بر بستر خلقت جاری و نوای دلنواز بیداری را در گوش کائنات زمزمه نموده است. مخدوم خیل ملائکة اللّه،[2] منصوره زهرا(س)، به اشاره قرآنی ﴿وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ﴾[3] کوثر…
از دیگر بانوانی که در قلعه شرافت و فضیلت مأوا گرفته و بر جریده عالم، زیبنده‌ترین نقش عفت و طهارت را ترسیم نموده‌اند، خدیجه(س) همسر مهربان و دلباخته پیامبر اکرم(ص) می‌باشد؛ بانویی مهربان و نیکوسرشت که با وجود ثروت و شوکت بسیار، دل به صفا و پاکی یتیمی چون محمد امین(ص) بست و در مسیر عشق و دلدادگی به او، دست از دنیا و تعلقات آن شست و به عنوان نخستین زن مسلمان، قلب سرشار از محبتش را تسلیم دستان ربوبی محمد(ص) نمود و تمام دارایی‌اش را در راه تحقق…
چه اینکه چراغ هدایت و نور معرفت، رسول ختمی‌مرتبت(ص)، به اراده الهی از مأوای اصلی خود که جایگاه انوار لاهوتی در ملأ اعلی بود به دلالت آسمانی ﴿وَ ما أَرْسَلْناکَ إلّا کافَّةً‌ً لِلنّاسِ بَشیراً وَ نَذیراً﴾[1] در میان عموم ناسوتیان و گمگشتگان عالم مُلک، مأموریت یافت تا آنان را در سایه بشارت و انذار، به نوای توحیدی «قُولُوا لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ تُفْلِحُوا»[2] مترنم سازد و در پرتو کتاب آسمانی خویش از وادی ظلمانی جهالت و نفسانیت به صراط مستقیم بصیرت و نورانیت رهنمون باشد. از آنجایی که رسول اکرم(ص)…
با تجلی شمس منوّر رسول اکرم(ص)، انوار سربه‌مُهر عقل از شعله سوزنده احمدی در فضای دل و جان آدمی تابیدن گرفت و به اشارت قرآنی ﴿قُلِ ادْعُوا اللّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ﴾[1] مراتب دوگانه عقل الهی و عقل رحمانی که در حقیقت، ظهوراتی آسمانی از شعله‌‌‌های آتش عشق محمدی است، جلوه‌گر شد: نخست، عقل رسالت الهی که از رهگذر ادب و طهارت ظاهری حاصل می‌گردد، تجلی‌بخش آفتاب عالم‌تاب شریعت در عرصه عالم شهود است و به بیان نبوی «أَلْعَقْلُ أَصْلُ دینی»[2] شالوده رسالت مصطفوی بر آن استوار گشته، به دلالت روایی…
علی(ع)، نفس ناطقه ربّانی و مسیحادم رحمانی و جام جهان‌بین روحانی است که به اشاره نبوی «ذِکرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ»[1] ذکر جمیلش تسبیح ملائک گشته و جمال پرفروغش شمع انجمن قدسیان و کروبیانی شده که در آشیان فراق، از سوز هجران قمر حُسنش پَر ریخته‌اند و از ترنم محمدی «أَلنَّظَرُ اِلی وَجْهِ عَلِیٍّ عِبادَةٌ»[2] درد جدایی را با رؤیت جمال مستور در سرادقات جلالش التیام داده و جمال عروس عشق را با لطایف روح ولایی‌اش آراسته‌اند. مهتاب سپهر معنا، علی(ع) به بیان «أَنَا خِیرَةُ الرَّحْمنِ»[3] جلوه تام خداوند رحمان است که…
سرزمین مکه، جلوه گاه نور لم یزلی و مصلای امن رحمانی، در واپسین ایام حیات پر فروغ رسول ختمی مرتبت(ص) و سرور و سالار بشریت، حماسه عظیم «حجة الوداع» را به نظاره نشست و خدای کعبه، شاهد آخرین طواف های عاشقانه و زمزمه های محبانه رسول اکرم(ص) بود و در حالی که هنوز نگرانی انجام آخرین و والاترین مأموریت، در سیمای روحانی حبیب الله(ص) موج می زد و شانه های خسته حضرتش سنگینی مهم ترین امانت الهی و حساس ترین ابلاغ رسالت معنوی را متحمل می شد، اشراقات فیض الهی و نفحات قدس رحمانی وزیدن گرفت که ﴿یاأَیهَا الرَّسوُلُ بَلِّغْ…
