101. انشاءالله نيت ما در اين محفل معنوی رسيدن به حق، دفاع از حق و دعوت مردم به حق باشد؛ يعنی سير «الی الحق» كرده و سپس «الی الخلق» نزول كنيم تا برای خلق خدا مايه نجات باشيم.
102. بارالها! شناخت واقعی‌ات را بر ما ارزانی دار و اعتقاد و يقين را به ما عطا كن تا پذیرای حقايق رحيميت تو باشیم.
103. انشاءالله در اين روزگار تيره و تار بتوانيم به نزد ولی‌ای از اوليای رحمان راه پيدا كنيم و به ريسمان ولايت او متمسك شويم تا بفهميم حق چيست و باطل كدام است و به حق برسيم و از حق دفاع و حمايت كنيم.
104. خدايا! درك و فهمی الهی به ما عطا فرما كه ولی‌ای از اوليايت را بيابيم و در آتش عشق او بلور شويم تا حق و حقيقت را بشناسيم.
105. معبودا! الطاف و عنايات خاصه‌ات را شامل حالمان گردان كه دست در دست راهنمايان الهی و رحمانی بگذاريم و نورانی شويم تا در عالم آخرت، به مؤمنان نگوييم: «به ما نگاه كنيد تا از نورتان برگيريم.»[1]
106. خداوندا! غرور و تكبر را از ما دور كن و ما را در مقابل كلمات رحمانی و رحيمی خاضع نما و در بهشت‌های عدن و فردوس كه جايگاه زيبايی‌ها است، قرارمان ده؛ «إنَّ اللهَ جَميلٌ يُحِبُّ الجَمال.»[2]
107. الهی! به ما صبر و استقامتی عطا فرما تا الطاف و عنايات خاصه‌ات شامل حال ما گردد و به مقامات معنوی و كلمات رحمانی برسيم.
108. پروردگارا! بذر حقايق آيات قرآن را همان‌گونه كه هست، بر دل‌های ما بيفكن تا به سبب كوثر عشق و معرفت رشد و نمو نمايد و ثمره و حاصلش را ببينيم.
109. انشاءالله از كلمات رحمانی و رحیمی خسته نشويم و لذت ببريم. سخنان معنوی، كلمات روح‌بخش و آيات نورانی خدا است.
110. پروردگارم را شاكرم كه از فيوضات لاهوتی‌اش عنايات فراوانی نصيب اين حقير گردانيد، تا بتوانم در مسير كمال خدمتگزار بندگانش باشم.
111. خدايا! لطفی فرما كه به عارفان الهی، آن نورانيان و روحانيان رحمانی، و اوليا و دوستان صادق كه فرموده‌اند: «اَلمَرءُ عَلی دينِ خَليلِه»[3] اعتقاد پيدا كنيم و از آنها دور نشويم تا در اين عصر و زمانه نجات‌دهنده ما باشند.
112. ای خدای كريم! عنایاتت را شامل حال ما فرما تا به مقامات بالاتر معنوی دست پیدا کنیم و زیباتر، آرام‌تر و مهربان‌تر شویم.
113. محبوبا! هر دعايی را كه برای ما مصلحت می‌دانی، به اجابت رسان و ما فقیران درگاهت را دستگیری نما و ما را تا ملأ اعلای خودت بالا ببر!
114. ای خدای رحمان و رحیم! توان دیدن آسمان‌هایت را به ما ارزانی دار تا به جمال مهرویان آسمان بالا که کواکب درخشنده برای عوالم چهارگانه هستند، نظری بيندازیم و به آنجا هدایت شويم.
115. معبودا! اين محفل معنوی را به صراط حمید، همان صراط پسندیده‌ای که به سوی آسمان‌های رحیمیت ختم می‌شود، هدایت فرما!
116. خدایا! غرور و تکبر را از ما بندگان درگاهت دور گردان و آرامش و صبری عطایمان کن که از معدن‌العظمه رحمانی‌ات باشد تا در نتيجه حق و باطل را از هم تشخیص بدهیم.
117. خداوندا! ما را تشخیص‌دهنده کلمه قرار ده تا اطمینان و یقین به آن پيدا كنيم و به وحدت کلمه برسیم و با کلمه یکی شویم و فریب وابستگان به مقام و مدعيان علم را نخوریم.
118. پروردگارا! ياری‌مان کن تا در طریق کسانی باشیم که در پرتو عمل به «تَخَلّقُوا بِأخلاقِ الله»[4] خُلق و خوی الهی گرفته‌اند و راه و روش و اعمالشان خدایی و رحمانی است. انشاءالله متوجه شویم یکی از کارهایی که سالک را به خدای رحمان نزدیک می‌کند و راه را برای او هموار می‌سازد، تربيت اخلاقی به همراه اعتقاد و یقین است.
119. معبودا! ما را از جمله سالکان استوار و صبور و عاشق و شیفته به راه کمال، راه خدای رحمان و رحيم قرار ده!
120. ای خدای بسيار زيبا! توسط عنايات كريمانه‌ات، وجه جميلت را در مرآت قلبم نگريستم و از تو می‌خواهم كه پيوسته مرا شايسته ديدار وجه خود قرار دهی!
121. پروردگارا! عنايتی فرما تا به خودشناسی برسیم و بفهميم از كجاييم و در کجا هستیم و به کجا می‌رویم.
122. خدايا! ما را از مؤمنانی قرار ده كه خودشان و اهلشان را از آتش نجات داده‌اند كه فرمودی: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خودتان و اهلتان را از آتش حفظ كنيد!»[5] و اين در پرتو ايمان به پروردگارمان و اعتقاد به صاحب ولايتمان ممكن است.
123. الها! عنایتی فرما که همچون انبیا و اولیايی باشيم که هرگز دست به نفرین نزدند و در این دوران آخرالزمان ما را از اهل معرفت قرار ده تا متوجه کلمات معنوی باشیم و حقیقت را درک کنیم.
124. ای خدایی که آیات مبارکت را در اختیار ما قرار داده‌ای و نام رحمان و رحیم برازنده تو است! از تو می‌خواهیم که ما بندگان درگاهت را در صراط مستقيم قرار دهی تا بتوانیم روحمان را با عقلمان و عقلمان را با نفسمان و نفسمان را با جسممان آشتی دهیم. عقل‌های ما چراغی است برای عالم ملکوت، همان‌طور كه نفس‌های ما چراغی است برای عالم ملک. خدايا! توانی ده تا این دو چراغ مُلک و ملکوت را به هم نزدیک کنیم. توانی ده تا اجساممان را توسط طهارت به ارواحمان نزدیک کنیم؛ که اگر این عقل‌ها و نفس‌ها و این جسم‌ها و روح‌ها با یکدیگر رفیق باشند، از عالم غیب و شهود به یکدیگر خبر می‌دهند و به مشاهدات و مکاشفات می‌رسیم.
125. اميدوارم خداوند به همه ما عنایت فرماید كه از صاحبان نور و روح باشیم تا توان تشخیص دردهای باطنی خود و ديگران را داشته باشيم.
126. انشاءالله خداوند از همه ما راضی و خشنود باشد و ما را نسبت به یکدیگر مهربان و رحیم سازد و از جمله عاشقان و شیفتگان ولایت قرار دهد.
127. از خداوند رحمان خواستاريم که به جای مطالعه بیشتر، به قلب‌هایمان متوجه شویم و عاشقانه به دنبال امام زمانمان باشیم تا نادان و جاهل از دنیا نرویم.
128. انشاءالله خداوند به همه ما عنایت فرماید تا اين معنا را بفهميم که بايد از طریق اولیای خدا به آگاهی و شناخت برسيم تا توان هدایت دیگران را داشته باشیم.
129. اميدوارم خداوند ما را از کسانی قرار دهد که مورد تأیید رحمانی‌اند و الطاف و تفضلات او شامل حال ما شود تا به سوی وجه منوّر آسمان‌های رحیمیت سلوك نماييم.
130. پروردگارا! تو را شكر می‌گويم كه با هدايت و راهنمايی تو در گلزار خوشبوی صفا، زمانی را همچون پروانگان و ساليانی همانند بلبلان به بوييدن روح و رياحين و نغمه‌سرايی برای وجه جميلت گذراندم.
131. انشاءالله از زمره جوانمردان صادق باشيم كه می‌فرماید: «اَلمَرءُ عَلی دینِ خَلیلِه؛[6] آدمی، بر آيين دوست صادق خويش است.» و از آن دسته آدم‌هايی باشيم كه بذرهايی پاك در مزرعه وجود زنانشان قرار می‌دهند، نه آنهايی كه به هر صورت و كيفيتی كه دوست دارند، كشت می‌كنند.
132. خداوندا! عنايتی فرما تا قفل زبانمان باز شود و بتوانيم اسرار و حقايقی را كه در آيات قرآن هست، برای دیگران شرح دهيم.
133. بارالها! ما را از جمله كسانی قرار ده كه مورد تأييد رحمانی و رحيمی تو، و قدردان و شكرگزار مردان نورانی و روحانی هستند.
134. پروردگارا! تفضلی نما كه در اين چند صباح دنيا فريب نزديكان و خويشاوندان غفلت‌زده را كه به فرموده قرآن در روز قيامت از يكديگر فرار می‌كنند،[7] نخوريم و به واسطه عشق همراه با هادی معنوی‌مان به سوی نورانيت، روحانيت و زيبايی صعود نماييم.
135. انشاءالله به عنايت الهی اين سخنان، همان معارف جوشان و چشمه‌های بهشتی باشد كه از قلوبمان جاری شود و سرانجام از راستگويان و رستگاران شويم.
136. خداوند به همه ما در اين مسير الهی صبر و استقامت، اعتقاد و اطمينان، و عشق و معرفت بدهد تا به حق و حقيقت برسيم و پايدار و خدمتگزار بمانيم.
137. انشاءالله از اين آيات الهی نهايت بهره را ببريم و از كسانی باشيم كه روز به روز بر اعتقادمان نسبت به خورشيد آخرالزمان، امام خمينی(س) افزوده شود و از پيروان راستين او باشيم كه با حق آمد و باطل را زبون كرد؛ «جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِل.»[8]
138. اميدوارم به عنايت الهی از كسانی باشيم كه متوجه اسرار و حقايق باطنی آيات الهی و دارای قلب سليم هستند.
139. از خداوند قدوس می‌خواهیم ما را از جمله جوانمردان و ايمان‌آورندگان به ولايت علی بن ابی‌طالب(ع) كه ريسمان ولايتش در همه اعصار هست، قرار دهد.
140. انشاءالله ما از گروه «ظالِمٌ لِنَفسِه»[9] كه امام را نمی‌شناسند و فرق سر امام را می‌شكافند، نباشيم؛ بلكه از ابرار باشيم كه امام را بشناسيم و حقايقش را بشكافيم و در جوار او بتوانيم خودمان را نجات دهيم و بدون سؤال و جواب وارد بهشت شويم.
141. از خداوند سبحان می‌طلبيم در اين دنيايی كه انسان به كمك تكنولوژی به پيشرفت‌های عظيم رسيده و اسرار زمين را آشكار نموده، غرق نشويم و مورد عنايات و فيوضات حضرات معصومين(ع) و نيز مقربان درگاه الهی كه در عصر ما هستند، قرار بگيريم.
142. بارالها! به ما عزّت بده و باران رحمتت را بر سرمان ببار تا ما نيز مانند اوليایی شويم كه همچون خضر(ع)، خضرا و سبزه‌زار و بهشتی شدند و در نتيجه، وجودمان از زشتی ظلمت بيرون بيايد و به زيبايی روشنايی برسد.
143. خداوند قدوس را شاکریم و درخواست می‌کنیم که ما را از اهل‌الله، اهل ولايت، و از اصحاب يمين قرار دهد كه بعد از مقربان، فقط اصحاب يمين عاقبت به‌خيرند.
144. انشاءالله الطاف رحمانی و رحيمی شامل حال ما شود تا از آن دسته كسانی نباشيم كه در غديرخم بودند، اما عهدشكنی كردند؛ بلكه همانند كميل و مقداد و سلمان شويم كه تا آخرين لحظه عمرشان نسبت به ولايت، عاشق و فرمان‌بردار باقی ماندند.
145. اميدوارم به لطف رحمانی بتوانيم با سلوك در طريق رسالت و ولايت، به ليلای جمیل اطهر، يعنی به فاطمه درونمان برسيم و سپس به عالم مهرويان راه يابيم.
146. انشاءالله صورت آدميت خودمان را خراب نكنيم و آدم بمانيم تا تشخيص‌دهنده صوت بلبل در باغ معنويت باشيم.
147. خدایا! از تو می‌خواهيم كه همچون عيسی مسيح(ع) و حسین بن علی(ع) از اهل قدم در صراط حميد باشيم و زمانی قلم به دست گيريم كه به كمال معنوی خود رسيده باشيم.
148. معبودا! تفضلی فرما که با كاروان ولايت حركت كنيم و هرگز از اين كاروان بيرون نرويم.
149. بارالها! به ما حال و هوای روحانی عنايت فرما تا در حجاب اصطلاحات و الفاظ كه خوراك فکری انسان‌ها شده است، نمانيم و از جملات و كلمات قرآنی، صوت داودی را بشنويم و از اهل بهشت گرديم.
150. پروردگارا! ياری‌مان ده تا مستحكم و استوار در راه ولايت به پیش رویم و هيچ قدرت شيطانی نتواند ما را از اين مسير بيرون ببرد.
پی‌نوشت‌ها:
1. حديد/13: «يَومَ يَقولُ المُنافِقونُ وَ المُنافِقاتِ لِلَّذينَ آمَنُوا انظُرونا نَقتَبِس مِن نُورِكُم؛ روزی كه مردان و زنان منافق به مؤمنان می‌گويند: به ما نگاه كنيد تا از نورتان بهره گيريم.»
2. الكافی، محمد بن يعقوب كلينی، ج 6، ص 438، ح 1، امام علی(ع): «خدا بسيار زيبا است و زيبايی را دوست دارد.»
3. همان، ج 2، ص 375، ح 3، رسول اكرم(ص): «جوانمرد، به دين دوست صادق خويش است.»
4. بحارالأنوار، ج 58، ص 129.
5. تحريم/6: «يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنوا قُوا اَنفُسَكُم وَ اَهليكُم ناراً… .»
6. بحارالأنوار، ج 71، ص 192، ح 12، حديث نبوی.
7. عبس/34ـ36: «يَومَ يَفِرُّ المَرءُ مِن اَخيه* وَ اُمِّهِ وَ اَبيه* وَ صاحِبَتِهِ وَ بِنيه؛ روزی كه انسان از برادر خود می‌گريزد و از مادر و پدرش، و از همسر و فرزندانش.»
8. اسراء/81: «حق آمد و باطل نابود شد.»
9. فاطر/32: «ثُمَّ اَورَثنَا الكِتابَ الَّذينَ اصطَفَينا مِن عِبادِنا فَمِنهُم ظالِمٌ لِنَفسِه وَ مِنهُم مُقتَصِدٌ وَ مِنهُم سابِقٌ بِالخَيرات…؛ سپس اين كتاب را به گروهی از بندگان برگزيده خود به ميراث داديم؛ ولی بعضی از آنان بر خود ستم كردند و برخی از آنان ميانه‌رو بودند و بعضی در نيكی‌ها پيشی گرفتند… .»
