ـ اولیای خدا هیچ ترس و اندوهی ندارند؛ چرا که به سبب شهود معاد و قیامتشان به اعتقاد راسخ رسیده‌اند. غم و غصه و ترس از بی‌اعتقادی به وجود می‌آید. یک کلام، موفقیت و پیروزی و کمال در پرتو اعتقاد است.

ـ خداوند فرموده: «من در زمین و آسمان نمی‌گنجم، ولی در قلب بنده مؤمنم می‌گنجم.» به همین جهت، نمازی درست است که انسان، خدا را در قلبش ببیند. و این معنای حضور قلب در نماز است.

ـ دنیا را کسانی به خاک و خون می‌کشند که اهل حکمت نیستند.

ـ به واسطه حکمت، یعنی عرفان و معنویت است که آدمی به رأفت و بخشایندگی و مهربانی می‌رسد.

ـ درک شب قدر، یعنی یافتن انسان کامل و حجت زمان در زندگانی دنیا. و این بهتر است از هزار ماه، یعنی حدود هشتاد و سه سال (یک عمر طبیعی) زندگی در گمراهی.