ـ شب عید غدیر، شب ولایت، شب جام شراب وحدت، و شب عشق است.

ـ شریعت، مربوط به عالم ظاهر است و معرفت مربوط به عالم باطن. اگر انسان از شریعت به معرفت راه باز نکند، در تاریکی عالمِ ظاهر مانده است.

ـ خداوند بین اصحاب شِمال و اصحاب یمین، یک نوری قرار داده به ‌نام عقل. اصحاب شِمال به کمک این نور می‌توانند در لباس «اولوالالباب» به اصحاب یمین برسند و خودشان را نجات بدهند. اکثریت امت رسول خدا(ص) به دلیل اینکه از نور عقل استفاده نکردند، در تاریکی ماندند و نتوانستند علی بن ابی‌طالب(ع) را درک کنند.

ـ مقام علی بن ابی‌طالب(ع) به گونه‌ای است که او را باید در ذات الهی دید؛ «علیٌ ممسوسٌ فی ذات الله»، یعنی علی(ع) مسح‌شده در ذات خداست. و همین بس که همه حقایق در ذات پروردگار قرار دارد.

ـ اگر علی بن ابی‌طالب(ع) به کوثر عشق و زیبایی رسیده، از طریق اربابش محمد بن عبدالله(ص) بوده است. ما نیز نمی‌توانیم به کوثر عشق و زیبایی برسیم، مگر از طریق ولایت.

ـ انسان تا به جمال نرسد و وجه او جمیل نشود، به کمال نمی‌رسد. انسان کامل به کسی می‌گویند که دارای وجه جمیل، یعنی سیرت زیبا باشد.

ـ دل‌های اولیای الهی، دل‌های انسان‌های کامل، جایگاه پیروانشان است. پیروان ولایت سفر می‌کنند به اون جایگاهی که دل ولی‌شان است. تمام ما مسافران دل هستیم. همه ما مسافران عشق هستیم.

– نماز، معراج نور است. نماز، معراج روح است. نماز، سدرة‌المنتهای کمال و جمال است. نماز، بین عبد و معبود، حال و هوای معنوی عشق است.