سحرگاه یکی از شب‌های پاییز سال 1369 بود که طبق روال همیشه قبل از نماز صبح و بعد از قرائت قرآن، با حال و هوای معنوی در ترجمه آیات تدبر و تفکر می‌کردم. توجه عمیقی به آیات صفحه سمت چپ قرآن داشتم که ناگهان در خلسه فرو رفتم. در آن حالت، آیات صفحه سمت راست قرآن نظرم را به خود جلب نمود. این آیات به طور بسیار زیبایی اِعراب‌گذاری و زینت داده شده بود. در همین هنگام که از ظاهر زیبای آن بسیار متعجب بودم، چهره حضرت امام خمینی(س) در مقابلم ظاهر شد. ایشان رو به من نمود و با نگاهی محبت‌آمیز، به آیات صفحه سمت راست قرآن که زینت داده شده بود، اشاره فرمود؛ به گونه‌ای که به من فهماند آیات قرآن را به این نحو بخوان و من احساس کردم ایشان می‌خواهند به من بگویند همان طور که بسیار به باطن قرآن توجه داری، به ظاهر قرآن نیز توجه داشته باش.

از کتاب «شگفتی‌های مهتاب»