هرگونه علوم مُلکی و ملکوتیِ دانشمندان دنیا، از کتاب‌های آسمانی سرچشمه گرفته و معارف خویش را از آن‌ها به وام دارند؛ چه این‌که هر پیامبر صاحب کتابی در عصر خود، سرآمد اندیشمندان زمان خویش و پاسخ‌گوی تمامی سؤالات علمی و معنوی بوده‌اند. از این رو، نویسندگان و محققان محترم در مقام مطالعه و تحقیق آثار علمی و یا در مقام نگارش و تألیف کتب و مقالات، نيازمند وجود معياری برای تشخيص و ارزیابی مطالب هستند كه به عقيده نگارنده، چيزی جز «آشنايی با معارف كتب آسمانی» نمی‌باشد.
بنابراین، هر كس دارای چنين معيار روشنی‌بخشی باشد، در مسير بهره‌مندی از كتب گوناگون، همچون: کتاب‌های اعتقادی، روحی و غیره، دچار لغزش نگرديده و توانايی تشخيص مطالب صحیح از ناصحیح را خواهد داشت؛ اما چنانچه با این معيار، آشنايی نداشته باشد، مطمئن‌ترين شيوه، جهت در امان ماندن از پيامدهای منفی برخی كتب، اتصال به صاحبان بصيرت و استفاده از راهنمايی‌های آشنايان با حقايق كتب آسمانی است؛ چنان‌كه در مثال، هر كتاب به منزله دريای ژرفی است كه سير در اعماق پرتلاطم آن برای صيد گوهر علم و آگاهی، نيازمند آشنايی خواننده با فن شنا و غواصی و يا سوار شدن بر كشتی اهل شناخت می‌باشد. در نتيجه، بيداری و هوشياری محققان گرامی در برابر چنين امر حساس و مهمی بسيار ضروری می‌نمايد و بايسته است جوانان و پژوهشگران عزيز، بدين مسأله مهم توجه داشته باشند كه برای سير در آثار نويسندگان، نيازمند آشنايی با معارف كتاب‌های آسمانی و يا تمسك به صاحبان بصيرت و معنویت برای نجات خود می‌باشند تا هم از ثمرات نيك علم و جنبه‌های مثبت انديشه ديگران به طور صحيح بهره‌مند گردند و هم در ورطه دوری از حقایق روح‌پرور و معارف انسان‌ساز اديان توحيدی قرار نگيرند.
