انسان، مرآت و جام جهان‌نمای هستی یا نسخه صغیرِ عالم کبیر است و همه حقایق بیرونی را در باطن خویش جمع دارد. از این‌رو، کوثر رحیمی و به تعبیر دیگر، وجه جمیل فاطمی كه زهره درخشنده آسمانی و گنجینه حقایق قرآنی است، در نهاد هر انسانی وجود دارد؛ البته این حقیقت ملکوتی و روحانی برای كسی حاصل نمی‌شود، مگر آنكه از طریق سلوک الی الله و در پرتو جذبه عشق، قلب خویش را به دستان رحمانی اولیای خدا پاک سازد تا فرشته فاطمی و زیباروی درونش را رؤیت نماید و او را نیز نسبت به خود، شیفته و سرشار از عشق و سُرور سازد و آنگاه معارف ربوبی، از قلب بر زبانش جاری گردد.
بنابر این، همان‌گونه كه جذبه عشق به كوثر فاطمی، موجب تجلی انوار قرآن در قلب مطهّر رسول اکرم(ص) گردیده، اولیای الهی نیز با تزكیه و قربانی كردن نفس خود، شایسته رؤیت وجه زیبنده رحیمی شده‌اند و به موجب جذبات عشق قلبی به این زهره زیبنده آسمانی، حقایق کتاب مستور که حقیقت وجه فاطمی است، در آیینه قلبشان آشکار گردیده است؛[1] ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَریمٌ * فی كِتابٍ مَكْنُونٍ * لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ﴾؛[2] «به‌درستی كه این قرآنی است گرامی، در كتابی پوشیده، مَس نمی‌کند آن را جز پاک‌شدگان.»
