﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ * أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ‎*‏ حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ‎*‏ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ‎* ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ‎* كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ‎* لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ‎* ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ * ‏ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ﴾‏؛[1] «به نام خداوند بخشاینده مهربان. سرگرم نمود شما را افزون‌طلبی و فخرفروشی؛ تا اینکه زیارت کردید مقابر (آرامگاه‌ها) را. چنین نیست [که می‌پندارید]، به‌­زودی خواهید دانست. باز چنین نیست، به­‌زودی خواهید دانست. چنین نیست [که می‌پندارید]، اگر بدانید به علم یقین، هرآینه می‌بینید جهنم را. سپس، می­‌بینید آن را به دیده یقین. سپس، پرسیده خواهید شد در چنین روزی، از نعمت­‌ها.»