«الله» نور آسمان‌ها و زمین است[1] و با اینکه «احد» می‌باشد، در کثرت موجودات به ظهور رسیده و در کسوت واحدیت جلوه‌گر شده است؛ واحدیتی که «صمد» یعنی بی‌نیاز مطلق می‌باشد؛ چرا که هر چه بخواهد، در مظاهرش وجود دارد؛ در حالی که هر یک از موجودات همچون انسان، روزی‌خوار درگاه خدای واحدند و به او نیازمند می‌باشند؛ ﴿یا أَیهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللهِ وَ اللهُ هُوَ الْغَنِی الْحَمیدُ﴾؛[2] «ای مردمان! شمایید فقیر به سوی خدا، و خداوند، اوست بی‌نیاز ستوده.»
صمدیتِ الله
﴿بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ * قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّهُ الصَّمَدُ * لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ * وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ﴾؛[3] «به نام خداوند بخشاینده مهربان، بگو اوست خدای یگانه، خدای بی‌نیاز، نزاده و زاییده نشده، و نیست برای او همتا هیچ‌کس.»
پی‌نوشت‌ها:
[1]. سوره نور، آیه 35.
[2]. سوره فاطر، آیه 15.
[3]. سوره اخلاص.
