مهم ترین موضوع و عالی ترین آرمان عرفان اصیل اسلامی «انسان کامل» است و نیز بیان چگونگی تکامل آدمی و عروج روح او از حضیض ناسوت تا اوج لاهوت و نیل به مقام امن رحمانی و ورود در حصن حصین ولایی و بهره مندی از ثمرات حیات بخش معنوی و در نهایت، محو شدن در عشق جمال رحیمی است.
انسان کامل، یگانه قلّه رفیع شرافت و سدره نشین مقام محرمیت و گنجینه ارزشمند کرامت و عارف به اسرار توحید و وحدانیت است که پیش تر نماز اطاعت و بندگی را بر سجاده عشق اقامه کرده و پرچم تسلیم را برفراز بلندترین کوهسار بندگی به اهتراز در آورده و وجه خویش را به دستان ربوبی خدای رحمان تسلیم نموده است.
او دائرة المعارف خلوص و معرفت، اُمُّ الکتاب عشق و معنویت، صفای مطلق مهتاب ولایت و معدن نور عظیم هویت است که رایحه دلنواز معارفش تنها به مشام پاکان و خالصان میدان بلا و عاشقان وادی صدق و صفا می رسد.
چنان که صادق آل محمد(ص) می فرماید: «عارف، امینِ امانت های خدا و گنجینه اسرار و معدن نور او و دلیل رحمت او بر خلق و محمل علوم و میزان فضل و عدل اوست. به حقیقت، از خلق و خواهش و دنیا بی نیاز است و مونسی جز خدا ندارد. هیچ سخن و اشاره و تنفّسی برای او نیست، جز به خدا و برای خدا و از خدا و به همراه خدا. پس در بهشت قدس او در رفت و آمد است و از لطایف فضل او توشه برمی گیرد.»[1]
انسان کامل و عارف واصل، مشعل فروزان هدایت، یاور و راهنمای بشریت و پیام آور رستگاری و سعادت است که بهشت و دوزخ را از هم باز می شناسد و صراط مستقیم رحمانی به سوی قلعه امن ولایی را فراروی مشتاقان کوی لیلی می نمایاند.
پی‌نوشت:
[1]. بحار الانوار، محمدباقر مجلسی، ج 3، ص 14، ح 35.
