رهرو کمال و جمال مطلق، پس از بهره‌مندی از آفتاب عقل الهی که همان شریعت طهارت‌بخش محمدی است، به خلعت زیبنده اولوا الالباب آراسته گشته و به موجب عشق و تسلیم ربوبی به منزلت ابرار باریافته، در پرتو مهتاب عقل رحمانی و از رهگذر عشق و فنا به دستان ربّانی مقربین، مرآت قلب مصفایش، تجلی‌بخش حسن دل‌انگیز رحیمی و جمال روح‌پرور عشق فاطمی می‌گردد؛ وجه زیبنده‌ای که برای عاشقان کوی ولایت، یکتا براق عروج به سفینه فرقدین برای سیر در آسمان‌‌های ﴿أَحْسَنِ تَقْویمِ﴾[1] و جمال بی‌نهایت رحیمی است تا در نیکوترین مأوای غیب و شهود هستی سکنا گزینند و ثمرات جان‌فزای بهشتی را که جز ظهور جلوه‌‌‌های متکامل زیبایی نمی‌باشند، به بارنشانده، به اشارت نبوی «اِنََّّ اللّهَ جَمیل وَ یُحِبُّ الْجَمالَ»[2] عالم‌آرای محفل روحانیان و هدایتگر شیفتگان کمال، و تعالی‌بخش دلباختگان جمال گردند.
در این میان، ابرار طریق روحانی و روشنی‌یافتگان عقل رحمانی، تنها ریسمان تسلیم و عشق صادقانه خویش را در حلقه جمال سابقان سبحانی افکنده‌اند، و از رهگذر ارادت و مودت خالصانه، تصدیق‌کننده وجود ربّانی مقربان رحیمی‌اند و از هر صورت و جهتی جز وجه دلارای قدسیان روی برتافته، روح ایمانی خود را به روح منوّر و قدسی مقربان مأمن رحیمیت آویخته‌اند؛ همچنان‌که حضرت یحیی، نبی‌اللّه(ع)، به مصداق اصحاب یمین، شایسته این منقبت روحانی شد که: ﴿وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً﴾؛[3] «سلام بر او روزی که زاده شد و روزی که می‌میرد و روزی که زنده برانگیخته می‌شود.» و در زمره ابرار حریم سابقین، لایق منزلت ولایی ﴿مُصَدِّقَاً بِکلِمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ سَیداً و حَصُوراً﴾؛[4] «[یحیی] تصدیق‌کننده کلمه‌ای از خدا و بزرگوار و بازدارنده نفس از شهوات است.» گردید و در شمار تصدیق‌کنندگان و حیات‌یافتگان کلمه پاک خدا، حضرت عیسی روح‌اللّه(ع) گشت؛ کلمه مقدسی که وجه زیبایش به فروغ عالم‌آرای ﴿وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ﴾[5] منوّر شده، به اشارت قرآنی ﴿سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحیمٍ﴾؛[6] «سلام، قولی است از پروردگار رحیم.» زبان روح قدسی عیسی(ع) خطاب به نفس مطمئنه الهی‌اش به حقیقت رحیمی ﴿وَ السَّلامُ عَلیَّ یومَ وُلِدْتُ وَ یوْمَ أَمُوتُ وَ یوْمَ أُبْعَثُ حَیاً﴾؛[7] «سلام بر من روزی که زاده شدم و روزی که می‌میرم و روزی که زنده برانگیخته می‌شوم.» مترنم شده، بهشت روح‌نواز وجودش مأمن سلامت‌بخش جان ابرار، و چشمان حق‌بینش شاهد حقایق و اسرار گردید.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. سوره تین، آیه 4: ﴿لَقَدْ خَلَقْنا الْاِنسانَ فِی اَحْسَنِ تَقْویمٍ﴾؛ «همانا انسان را در نیکوترین ساختار (صورت و سیرت) آفریدیم.»
[2]. الکافی، محمد ابن یعقوب کلینی، ج 6، ص 438، ح 1: «همانا خداوند بسیار زیبا است و زیبایی را دوست دارد.»
[3]. سوره مریم، آیه 15.
[4]. سوره آل عمران، آیه 39.
[5]. همان، آیه 45.
[6]. سوره یس، آیه 58.
[7]. سوره مریم، آیه 33.
