به حقیقت، پیروان مقرّب ولایت، سایه گستر قلوب تفتیده می باشند و در زمان گمگشتگی انسان، با اتصال و پیوستگی صادقانه و محبّانه به شجره طوبای ولایت، مأمن جان آشفتگان عصر تحیر هستند؛ چنان که از پرتو دل افروز حدیث نبوی(ص) که آکنده از لطایف لطیف عرفانی و حقایق دقیق روحانی است، جست وجوگران شیفته عظمت و حرّیت و معنویت تنها در سایه امن و امان انسان کامل مأوا گزیده اند؛ «أَنَا الشَّجَرَةُ وَ فاطِمَةُ فَرْعُها وَ عَلِی لِقاحُها وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ ثَمَرُها… وَ شیعَتُنا وَرَقُها؛[1] من شجره هستم و فاطمه شاخسار آن و علی بارورش و حسن و حسین ثمره آن… و شیعیان و پیروان ما، برگ های آن هستند.»
شجره طیّبه حضرات معصومین(ع) که از عهد رسول اکرم(ص) شکوفا گشته، در طی اعصار متمادی تاریخ با برگ های سبزینه و با طروات پیروان خاص که به شجره مبارکه ولایت اتصال دارند، زینت یافته است؛ شجره ای که هر ورقش خود دفتری از رازها و رموزات جمال رحمانی و هر برگش قاموسی از اسرار خفیه قدسی را در بر دارد؛ چنان که اوراق سبزفام مطیعان مقرّب، سایه افشان دل رهروان صراط مستقیم گردیده و آتش سوزان دوزخ دنیا را برای معتکفان سایه درخت خضرای ولایت به نسیم خنک بهشتی مبدّل ساخته است و آرمیدگان سایه کرامت و عنایت انسان کامل از عذاب الیم جهنّم ناسوت در امان اند و نیران دوزخ بر آنها سرد و خاموش است؛ چه اینکه پیروان پاک بین ائمه معصومین(ع) و کاوشگران پاک اندیش سرّ مقرّبین و همگامان پاکباز و از عشق مالامال انسان کامل همانند ائمه روشن افروز بشریت(ع) از حرارت آتشین دنیا گذر می کنند؛ در حالی که برای ایشان سرد و خاموش است؛ «جُزْناها وَ هِی خامِدَة؛[2] از آن (آتش دوزخ) گذر نمودیم، در حالی که برای ما سرد و خاموش بود.»
این گونه، شکوه و مهابت، در خور پیروان مطهّری است که بار سنگین امانت رحمانی را بر دوش دارند و اگر چه بدن هایشان در ظاهر با خلایق می آمیزد، ولی قلوب آزاده و روح بینایشان در ملکوت أعلا علّیین می خرامد؛ همان عارفان شیعی مدارج معنویت و عاشقان عینی معارج عشق و معرفت که قدم ارادت و مسکنت بر کوی حقیقت و دست صدق و مودّت بر عروه وثقا و حبل متین ولایت نهاده اند و هم داستان مهر صراط مستقیم ربوبی و نافه گشای اسرار جمیل ولایی گشته اند. از این روست که کمیل بن زیاد نخعی که از اصحاب خاص امام علی بن ابی طالب(ع) می باشد، به عنوان همدم احوال و محرم اسرار علی(ع) به شجره طوبای ولایت علوی(ع) اتصالی کامل دارد و در هنگام پرگشایی مرغ جانش به آسمان سرّالاسرار لاهوت نیز با شمشیر خون آشام حجاج ثقفی موهای سپید محاسنش به سرخی خون پاکش خضاب می شود.
مخلَصین خلوتسرای امن ولایت و مؤمنین مخصوص به شرافت «فتوت» به دلالت روایت «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ بَیتُ اللهِ؛[3] قلب انسان مؤمن، خانه خداست.» کعبه آمال شبروان چشمه حیات اند و کلام روشنگر و حال هدایتگرشان به صراحت حدیث «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ خَزینَةُ اللهِ؛[4] قلب مؤمن گنجینه الهی است.» بیانگر اسرار خفیه رحمانی و حکایتگر سرائر هویت لاهوتی است.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. بحار الانوار، محمدباقر مجلسی، ج 35، ص 31، ح 27، از رسول خدا(ص).
[2]. علم الیقین، فیض کاشانی، ج 2، ص 971.
[3]. شرح اصول کافی، صدر الدین شیرازی، ج 2، ص 527.
[4]. مشکوة المصابیح، محمد بن عبدالله خطیب تبریزی، ص 433، از رسول اکرم(ص).
