زنان گمراه و بی‌نصیب از حصار امن ولا و محروم از کوثر عشق و معنا که ظلمت کفر و شرک قابیلی، نور فطرت الهی‌شان را در حجاب غفلت فرو برده، جلوه‌‌های فریبای شیطانی و ساحران دوزخ مُلکی‌اند که جامعه بشری را به آتش رذایل نفسانی مبتلا ساخته و به صراحت «اَلْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ»[1] عقرب‌گونه، به مقتضای غریزه شهوانی، با گفتار و رفتار خویش، مردمان را از مقام والای ﴿أَحْسَنِ تَقْویمٍ﴾[2] به جهنم شرک‌آلود ناسوتی کشانده و با نیش پنهانی و زهر هلاهل خویش، آنان را به اعماق دوزخ ﴿أَسْفَلَ سافِلین﴾[3]هبوط می‌دهند که ﴿عَلَیهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ﴾[4] و آن‌گاه ذریه شیطانی و فرزندان قابیلی را در عرصه جامعه به ارمغان می‌آورند.
اما زنانی که معالم الهی و دیانت و پاکی بر وجودشان سایه بهشتی افکنده، در حصار ولایی و صیانت معنوی مرد مؤمن، مستعد پرورش روحانی و مهیای تربیت رحمانی‌اند که به اشارت «کُلُّ مُؤْمِنَةٍ حَوْراءُ عَیناءُ»[5] جاذبه سیمای روحانی و کشش آسمانی این صیانت‌یافتگان حریم مخلَصین و طائران فردوس برین، نه تنها همسر و خانواده، بلکه اجتماع انسانی را نیز به سوی اعلی علیین و بوستان عبیرافشان مقربین رفعت می‌بخشد و به دلالت «فَاِنَّ الْمَرْأَةَ رَیحانَةٌ»[6] شمیم روح و ریحان بهشتی از نهاد پاکشان در فضای هستی پراکنده شده و در پرتو طریقت ابراهیمی و کلمات و اذکار ولایی، شایسته منقبت آسمانی ﴿هُدُوا اِلی الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَ هُدُوا اِلَی صِراطِ الْحَمیدِ﴾[7] گردیده، تجلی‌بخش فرزندانی هابیلی و موالیدی بهشتی در گستره جامعه انسانی می‌باشند.
پی‌نوشت‌ها:
[1]. غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد ابن محمد تمیمی آمدی، ص 408، ح 9360، امام علی(ع): «زن عقربی است که گزیدنش شیرین است.»
[2]. سوره تین، آیه 4: ﴿لَقَدْ خَلَقْنا الْاِنسانَ فِی اَحْسَنِ تَقْویمٍ﴾؛ «همانا انسان را در نیکوترین ساختار (صورت و سیرت) آفریدیم.»
[3]. همان، آیه 5: ﴿ثُمّ رَدَدناهُ أَسْفَلَ سافِلِینَ﴾؛ «پس برگردانیدیم او (انسان) را به پست‌ترین پستی‌ها.»
[4]. سوره فتح، آیه 6: «بر آنها است گردش ناپسند.»
[5]. الکافی، محمد ابن یعقوب کلینی، ج 8، ص 365، ح 556، امام صادق(ع): «هر زن مؤمنی، حوریه‌ای فراخ چشم است.»
[6]. غررالحکم و دررالکلم، عبدالواحد ابن محمد تمیمی آمدی، ص 408، ح 9380، امام علی(ع): «پس همانا زن، گیاه خشبو است.»
[7]. سوره حج، آیه 24: «هدایت شدند به کلام پاکیزه و هدایت شدند به راه پسندیده.»
